نوشتن از تو و برای تو کار آسانی نیست. دنبال کلمه ای بودم تا عظمت وجودت را توصیف کنم. هیچ کلمه ای یافت نمی شود تا عشقت به وطن، به آزادی وایمانت به صبح سپید، که با طلوعش دیگرهیچ انسانی به خاطر عقیده اش بازداشت نمی شود را توصیف کند.
چه عاشقانه سرود رفتن را خواندی و دین مجاهد بودنت را ادا کردی، و چه شکوهمندانه نشان دادی که مجاهد بودن یعنی "نه" گفتن به هر آنچه که می خواهند به بندت کشند، به ظلم و جور و ستم. و چه جاودانه رفتن را بر گزیدی.
چه بلند مرتبه و والا مقام بودی که چهار دیواری های نمور زندان دیگر نمی توانست تو را در خود بپذیرد. دژخیمان زندان فقط می توانستند جسمت را بگیرند ولی روح سازش ناپذیرت همواره کنار ما خواهد بود و تحمل این تاریک خانه را برایمان آسان خواهد کرد و قوت قلبمان خواهد بود برای ایستادن بر ارزش هایمان و راهت که همان راه هزاران هزار شهید راه آزادی است. همواره رسالت و راهت پر رهرو است. و نبض ما در زندان با یاد و خاطره شما می زند.
شنیدن خبر شهادتت بعد از تحمل 7 سال زندان وشکنجه برایمان سنگین بود، چرا که این خلق رنج دیده و این میهن زخم دار بار دیگر در راه آزادیش بهترین فرزندش را از دست داد و ما بهترین همرزم و همسنگرمان، که وجودش اسطوره ای از مقاومت بود و مصداق مجاهد زیستن و مجاهد بودن را مفهوم بود .
تنها تسکین دهنده قلبمان سخن آن بزرگوار است که در روزگار تاریک و پر اختناق آن زمان فریاد بر آورد که: ما برای بیداری خلقمان چه چشم هایی را باید از دست بدهیم. و می گفت که وقتی دیو تنوره می کشد وقتی دژخیم سر از پای نمی شناسد رمز ماندگاری و اعتلای کلمه فداست. که تو با فدای همه چیزت ، زندگی ات، خانواده ات، دختر 10 ساله ات که روز شماری می کرد تا هر هفته به ملاقاتت بیاید عشقت به آرمان و به وطنت و به ازادی خلقت را اثبات کردی. بن بست جهل و حماقت و زبونی را شکستی و به اوج رسیدی.
ایستادگی ات دژخیمان را به لرزه در افکند، جسم پر از زخم و ناتوان اما روح بزرگ و سرشار از زندگی و امید و روشنایی ات تیری بود بر قلب تک تک ددمنشان اوین و رجایی شهر و زندان کرمانشاه
درود بر تو که 29 ماه لخت مادرزاد و تنی پر از زخم شکنجه، بدترین شرایط سلول انفرادی کرمانشاه را با روحی پرنشاط و پر امید سپری کردی.
درود بر تو باد که با تنی که زخم هایش انعکاس قساوت، و سیاهی دل شب پرستان ، یزیدیان زمان است 7 سال بدترین زندانها را تحمل کردی و بر ظالمان سر فرود نیاوردی.
روحت شاد باد که زیبا جاودانه شدی و با شهادتت روحی تازه بر جان مردگان بخشیدی و با خونت درخت آزادی را سیراب کردی.
به قول معلم بزرگوار و همفکرم( صمد بهرنگی) مرگ در کمین است چه ما بخواهیم و چه نخواهیم به سراغمان خواهد آمد. ما هیچ وقت به جستجوی آن نمی رویم البته اگر روزی به سراغ ما بیاید زیاد مهم نیست ،مهم این است که مرگ یا زندگی ما چه تاثیری در زندگی دیگران داشته باشد .هزاران درود بر تو باد که هم وجودت، و هم بودنت، حتی در زندانها و در تاریک خانه های این رژیم پشت میله های اهنین آنچنان تاثیری داشت که دشمنان آزادی و کوته فکران تاب تحمل وجودت را نداشتند، وهم شهادتت که برای رهایی و خوشبختی دیگران است.
و مبارک باد چنین سعادتی بر تو، که نه چنین زندگی شرافتمندانه ای نصیب هر کسی می شود و نه چنین شهادتی، که آخرین ارزشهاست. چه خوب آغاز کرده بودی وچه خوب تداوم دادی و به بهترین وجه به انجام رساندی
و اما روی سخنم به شما کوته فکران وزبونان حکومت که از همان سال های اول انقلاب در پی خاموش کردن فریاد آزادیخواهی ملت ایران بودید و در این راه از هیچ جنایتی کوتاهی نکردید و داغ ننگ قتل های سال 67 بر پیشانی تان تا جاودان خواهد بود.
و این که چگونه برای نابودی نسل آزادیخواه و مبارز این میهن چوبه های دار چیدید. شما که اکنون کوس رسوایی تان در تمام دنیا همه گیر شده است و دست های خون آلودتان بر همه عیان گشته. شما که کباده ی اسلام بر دوش می کشید. به فرزند 10 ساله اقای رجبی چه پاسخی خواهید داد، که پدرش را به چه جرمی کشتید؟ و به فرزندان دیگر مبارزان راه آزادی، که دستتان به خونشان آلوده است چه خواهید گفت؟
گیرم که پرواز را علامت ممنوع می زنید با جوجه های نشسته در آشیانه چه می کنید؟!!
با خیال راحت بگویم که همانطور که نتوانستید دهه 60 با کشتارهای دسته جمعی و نسل کشی فریاد آزادیخواهی و دگر اندیشی را خاموش کنید و حتی با تحریف تاریخ هم نتوانستید ارتباط نسل جدید را با نسل انقلاب را از بین ببرید با این کشتارها در زندانها، و شکنجه ی آزادی خواهان هم نمی توانید بقای عمرتان را تضمین کنید.
همین نسل جدید شیشه ظلمتان را بر سنگ خواهد کوبید. روز مرگتان فرا خواهد رسید . قانون لایتغیر تکامل است اندیشه کهنه و عقب مانده و پوسیده محکوم به نابودی است و شما که قوانین تان انسانها را به قرون وسطی و قهقرا می کشاند زیرارابه تکامل له خواهید شد.
درود بر ارواح طیبه که تسلیم و سازش را بر نتابیدند و با شهادتشان انسان را در مسیر تکامل قرار دادند .
روحشان شاد و راهشان پر رهرو باد
آبان 87 صالح کهندل زندان رجایی شهر
