با انتقال و تبعید آقای صالح کهندل به زندان مخوف رجایی شهر و قرار دادن او در بند 4 و زندگی اجباری در کنار مجرمین خطرناک و معتادین با حبس‌های طویل المدت ، مسئولین زندان ابعاد فشارهای روحی را براین زندانی افزایش داده‌اند .
سالهاست که از سوی سازمان ملل قواعد حداقل استاندارد ، برای رفتار با زندانیان از سوی مجریان قانون تصویب گردیده است که متناسب با عصر معاصر و اصول اساسی حقوق بشر است ولی سازمان زندان‌ها در ایران با نادیده گرفتن این قواعد ، حقوق زندانیان و حقوق بشر را آشکارا نقض می‌کند .
تفکیک جرایم و طبقه‌بندی آن نه تنها لازم بلکه امری ضروی برای بهداشت جسم و روان هر زندانی است ولی در زندان رجایی شهر بارها آقای صالح کهندل مورد آزار زندانیان جانی و شرور سابقه دار قرار گرفته است . وضعيت رسيدگي‌هاي بهداشتي و پزشكي در زندان رجايي شهر در سطح بسیار پایین ، و یا اساساً با هيچ استاندارد بين المللي همخواني ندارد . برای بیماران اورژانس ، بهداری زندان ، حتی حداقل امکانات را فراهم نکرده است طوري كه اگر زنداني بيمار شود و در ليست نوبت قرار گيرد بعد از يك ماه كه نوبت او می‌رسد موضوع بيماري يا منتفي شده يا تشديد پيدا كرده و مزمن شده وهيچ تاثيري وبهبودي نه تنها حاصل نمی‌شود بلكه با اين كار مسئولین زندان كلاً تلاش می‌کنند زنداني را از مراجعه به پزشك منصرف كنند
درحالي‌كه بدليل وضعيت بد بهداشتي انواع بيماريهاي پوستي و بیماری‌هایِ واگیر و همچنین سوء تغذیه که خود موجب بروز بیماری‌های دیگری می‌شود مثل بیماری گوارشی ، در میان زندانیان بسیارشایع است . و مجموعاً به دليل فشارهای روحي ، عموماً زندانيان از بيماريهاي مختلف رنج می‌برند .
بی تردید این فقط گوشه‌ای از زوایای پنهان زندان مخوف رجایی شهر است . یقیناً ابعاد خشونت و فشار و تهدید در این زندان به مراتب بیشتراست و رفتار وحشیانه و غیر انسانی بر زندانیان سیاسی بسیار تکان دهنده است و یاد آور می‌شویم که دهها قتل بدون شناخته شدن متهم در بندهای رجایی شهر رخ داده ، که خود گویای وضعیت اسف باراین زندان و زندانیان آن است
